12. En, hoe is het nu met ons?
22 juni 2022 - Coiffy-le-Haut, Frankrijk
Gister is de astronomische zomer begonnen. Dat betekent dat wij intussen alweer bijna een half jaar op het Franse platteland woonachtig zijn. Een half jaar wat voorbij is gevlogen en wat wij als zeer intens hebben ervaren. Naast het afsluiten van de vorige werkzaamheden na een zeer roerige periode, het verhuizen en vervolgens weer je weg vinden in het werkveld in een onbekend land wat je alleen kent van eigen vakanties is een hele berg aan ervaringen die wij allebei op onze eigen manier hebben ervaren. Overigens; de strekking van dit komende A4'tje is dat wij het iedereen zouden aanraden te doen! En niet om voor onszelf te spreken omdat wij het doen. Nee, puur om voor jezelf eens helemaal terug te gaan naar de basis om te jezelf te (her)ontdekken.
Voor mogelijke afhakers bij het lezen van dit stuk; wees gerust, het wordt niet een zweverig, filosofisch verhaal wat we je gaan voorleggen...
De laatste voorbije weken kenmerken zich door prachtig mooi weer. Zon, warm en een gevoel van zorgeloosheid ondanks de onrust wat er in de wereld heerst. We hebben een goede aanloop van onze Chambre's d'hotes, veel leuke en diverse & bijzondere gasten, leuke gesprekken en bovenal tijd. Tijd om rustig in de tuin te bladharken. Tijd om een boek te lezen. Tijd om de natuur intens te beleven en te leven in het nu. En er is rust & stilte. Heeeel veel rust en stilte haha. We merken dat we echt in de laatste weken weer een beetje onszelf aan het worden zijn. Is dat gek? Nee, dat denken we niet. In het afgelopen half jaar hebben we nieuwe prikkels gehad en eer je daar weer aan gewent bent zijn er zo een paar maanden voorbij. Maar vooral merken we hoe ontzettend intens de periode is geweest van de start van de Corona-pandemie tot ons afsluiten van de woon- en werkplek afgelopen december. We merken nu pas dat we weer een beetje boven Jan komen en dat die periode mentaal toch wel zeer zwaar is geweest.
We merken dat we weer wat ruimte in het hoofd krijgen zonder aan zoveel sores (werk gerelateerde welteverstaan) te denken dat we haast weer een beetje onbevangen in het leven komen te staan, zonder het al te zwaar te maken, maar dat is wel iets wat in de laatste jaren wel verloren waren. We kunnen ook met recht zeggen dat het de enige juiste beslissing is geweest te stoppen met de werkzaamheden op onze laatste werkplek en de stap met de verhuizing naar Frankrijk te zetten.
We zien deze periode ook als een korte of langere sabbatical; een periode waarbij we kunnen doen wat we goed kunnen maar om tegelijkertijd wel de tijd te kunnen nemen om alles in ons op te nemen. Om te ontdekken en te ervaren wat we momenteel doen, of we dat willen blijven doen in deze vorm en te onderzoeken wat we nu precies en hoe we dat nu precies verder willen gaan doen?
We zouden liegen als we zouden zeggen dat we niets missen, integendeel. In het kort de belangrijkste 4 dingen die we van/uit Nederland missen:
1. Vrienden & familie - Intussen is er al een behoorlijke waslijst aan vrienden & familie geweest. Echt superleuk waardoor het dragelijk is tot nu toe. En daarbij, lang-leve-whatsapp/skype!
2. Een onlinecontactformulier van bedrijven waar wel een reactie op komt..
3. De appie - 3 tapashapjesbakjes voor 5 euro
4. Biercafe Hazeburg - het assortiment speciaal bier is hier toch echt wel minder. Gelukkig is er ruimschoots een compensatie van het aanbod van wijn ;-)
En logischerwijs kunnen we ook al een klein top viertje maken van dingen die we absoluut niet missen :-)
1. Altijd drukte, altijd rumoer. Het jachtige. Tot dusver ervaren we het hier als een versnelling minder.
2. De idiote huizenmarkt.
3. Betaald parkeren.
4. Je was kunnen buitenhangen zonder dat het ruikt naar gier of stikstof :-)
Deze top4 lijstjes zijn natuurlijk aan verandering onderhevig. Kortom, het net geschrevene kan morgen weer anders zijn..
Slotsom: het gaat goed met ons. We zijn echt aan het genieten. We ons verrijken met een zeer bijzondere ervaring en we zin hebben in de toekomst!
Een goede zomer gewenst!
Maar ik begrijp het wel wat je bedoelt dat er een andere routine binnengekomen is.
Tot het volgende hoofdstuk. Weliswaar nummer 13 maar ik geloof niet in ongeluksgetallen
Joop (& Tineke)
We komen zeker een keer langs alleen moet het wat rustiger worden want die corona tijd wil iedereen binnen een paar maanden goed maken, tenminste zo lijkt het wel dus veel op de vrachtwagen van het ene evenement naar de andere en weken van 70 tot 80 uur werken is geen uitzondering momenteel en dan is het verschil wel heeeeeeeeel groot met Frankrijk moraal van het verhaal.....doe vooral waar je gelukkig van wordt en ook is is het voor mij nu een beetje teveel van het goede, ik vind het wel leuk om te doen ook al geniet ik ervan om thuis te komen en weer gezellig met Angélique te zijn maar zodra mijn werk het toe gaat laten knallen we jullie kant echt op
grtz
Werkse, vooral niet te hard!
Wij hebben hier onze wandelingen naar de ochtend gebracht.
Fijn dat het goed gaat in Frankrijk.
Zaterdag 25 Juni weer normaal met groepjes rond mogen gaan op de Maria Hoeve.
Het was op het terras gezellig druk. Ook nog een verjaardag Feestje.
Tineke loopt weer heel wat kilometers maar gaat niet meer de 4 daagse lopen.
Ik loop wat kortere routers ,en blijf maar wat meer Gidsen als het nodig is.
Groeten Tineke en Johan.