3. Boeren, burgers en burgemeesters

Op maandag, terwijl ze bezig waren met het plaatsen van de kachel hadden we een uitje. We keken op dit moment erg uit naar uitjes, boodschappen doen of anderszins. Tenslotte was het op dat moment overal warmer dan thuis (p.s. voordat jullie medelijden krijgen, we hebben de kachel intussen onder controle en is het behaaglijk. We wachten nog wel op de nieuwe grotere. Bij deze sluiten we dus kachelgate af) 😊. We wilden ons graag even melden bij de Mairie (burgemeester/gemeentehuis) en aangeven dat wij de Ferme weer als Chambres d’hotes wilden gaan herstarten. Het is trouwens voor Nederlandse begrippen onbestaanbaar dat elk gehucht of dorp nog een eigen gemeentehuis heeft, laat staan met allemaal een eigen burgervader. De laatste jaren zijn juist in Nederland door de gemeentelijke herindelingen vrijwel elk, kleine zelfstandig dorp opgeslokt door een groter buurdorp. Afin, in deze streek en in vrijwel heel Frankrijk, kent elk dorp nog zijn eigen Mairie. Vaak een net en opvallend (vanwege sommige spookachtig- en vervallen aangrenzende panden), groter pand in de buurt van het dorpsplein als dat aanwezig is. Nu is het niet zo dat daar dagelijks activiteiten plaatsvinden, uiteraard wel hoe groter de dorp of stad hoe meer kans op dagelijkse activiteiten. We konden dus ook alleen op maandagmiddag of donderdagochtend terecht.

Zo ook voor het dorp Coiffy-le-Haut. Het prachtig gelegen lintdorp boven op een heuvel welke van twee kanten uitkijkt op de vallei. Aan de ene kant ligt de vallei met daarin Coiffy-le-Bas en Laneuvelle, aan de andere kant de vallei uitkijkend waar ook wij met onze Ferme gesitueerd zitten. Het kent geen echt dorpsplein waardoor de Mairie een beetje tussen de andere panden is weggestopt. Wel kent het prettige buurpanden. En tegenover- en direct aangrenzend twee wijnhuizen! Zoals gezegd gingen wij op maandagmiddag heen en troffen daar een vriendelijke mevrouw die ons erg behulpzaam was. Ze kennen in Frankrijk geen burgerlijke stand zoals die in Nederland, je schrijft je dan ook niet in. Wel krijgt de burgermeester meer centjes als er meer mensen in zijn dorp komen wonen. En we denken eerlijk gezegd omdat wij er komen wonen er ongetwijfeld veel meer extra geld beschikbaar gesteld wordt ;-). Dus zodra we zijn uitgeschreven zijn in Nederland (dat zijn we op dit moment nog niet omdat we hier alles in orde willen hebben betreffende verzekeringen e.d. maar daar zijn we druk mee bezig) kunnen we aangeven bij de burgemeester dat we officieel in Coiffy wonen. Hij kan dit dan weer doorgeven aan de Franse overheid.
Toevalligerwijs was ook de burgermeester zelf aanwezig. Denk dan niet aan types als Aboutaleb, Bruls of Femke Halsema. Dat zijn gewichtige lieden, in het geval van Bruls zelfs letterlijk, met een ambtsketting. In Frankrijk is burgermeester zijn een erebaan. Dat doe je naast je gewone werkzaamheden. Wij huren het pand van de familie Pelletier waarvan de, reeds overleden vader Henry, ook een zeer lange tijd burgervader van Coiffy-le-Haut is geweest.   
Maar in dit geval is de burgermeester een boer die bij ons aan het begin van de straat woont. Hij begroette ons heel vriendelijk en bovenal heeeel snel Frans pratend. Vol enthousiasme ratelende de beste man over van alles en nog wat, druk wijzend en lachend. Wij knikten en glimlachte schaapachtig. We konden er uit opmaken dat hij boer was en een directe buurtgenoot was. Om tot de Ferme Adrien te rijden ligt op hetzelfde weggetje buurtschap Les Granges du Val. De burgermeester had daar zijn boerderij en woont dus op een steenworp afstand van ons. Wij wonen dus gewoon zeer op stand!

Maar om een lang verhaal kort te maken; wij hebben akkoord gekregen van de burgermeester voor het starten van de Chambres d’hotes. We hadden een officieel aangifte formulier uitgeprint en ingevuld wat ze trouwens nog nooit eerder gezien hadden 😊 maar we hebben de handtekening en stempel. Binnen 10 minuten stonden we weer buiten en was alles geregeld. Grappig om nog wel te vertellen is das wij juist voorafgaand aan het gesprek op de Mairie diezelfde buurtgenoten van Les Granges een briefje in de brievenbus hadden gedaan met daarop in gebrekkig Frans een korte introductie van ons en van onze hond en kat. Ons briefje hangt nu vast op de koelkastdeur van de burgermeester!