5. Ferme Adrien

De Ferme stamt uit 1845. Niet dat het huidige huis volledig in 1845 gebouwd is maar de fundering en eerste bewoning op deze plaats wel. Da’s best bijzonder. Het huis is met de typische Franse bouwstijl gebouwd. Mooie, vaak van kalksteen, blokken. Buitenmuren die in sommige gevallen wel rond de 40 centimeter dik zijn. Bij de opstart van onze kachelproblemen zorgde dat er dus voor dat het wel even duurt voordat het huis ook de warmte weer op gaat nemen. Nu gaandeweg de weken merk je dat het huis weer warmte op begint te nemen, die muren worden langzaamaan weer opgewarmd lijkt het. Dat betekent andersom natuurlijk ook een voordeel. Wanneer wij een zinderend, warme zomer krijgen waar we natuurlijk vanuit gaan, zorgt het er ook voor dat de warmte beter buiten zal kunnen blijven. Daarnaast heeft de Ferme ook een hoeveelheid aan luiken welke ook zorgen dat de warmte enigszins buiten gehouden kan worden.

Pas als je er woont realiseer je je waarom de verschillen per land groot zijn als het gaat om ramen e.d. Je ziet in landen waar het gemiddeld warmer is dan in Nederland (maar ook kouder) dat de ramen veel minder groot zijn. Juist om de voorgenoemde reden, de zomer houd je de warmte beter buiten, bij winterdag in principe de warmte beter binnen. Het huis isoleren is wel wat nog te wensen over laat, je stookt ook wel wat voor de buitenlucht J. 

Om jullie een levendig beeld te schetsen zullen we proberen een papieren rondleiding te geven door het huis. Zoals in 1 van de eerdere stukken geschreven ligt de Ferme in een vallei met aan de ene kant uitzicht op Coiffy-le-Haut. S’Avonds lijkt het soms net alsof er een trein rijd; een lichtslang van de straatverlichting zorgt voor dit beeld. Wij kijken vanaf de Ferme de vallei naar het westen gericht  (met ondergaande zon) en kijken zuidwaarts naar de hellingen van het aangrenzende grote bosgebied. Rondom de Ferme ligt veel grondgebied waar bij zomerdag weelderig grasland is, koeien en paarden staan en het wild prachtig loopt te paraderen.
Het huis an sich is groot. Helemaal rechts wanneer je op de parkeerplaats staat, woont mama Gabi, een broze 87-jarige maar die nog goed bij de pinken is. Het deel ertussen wordt nog voor boerderij werkzaamheden gebruikt. Lees: heel veel ongebruikte dingen die staan te verstoffen. Wij hebben het linkergedeelte van de Ferme. Het grote middenstuk, de echte deel, hebben wij onze inpandige garage met een dak tot wel een meter of tien. Verder zit hier ook de waterpomp en is de installatie van de zonnepanelen hier aanwezig.
Nu staat er wat rommel van ons maar is het de bedoeling dat wij hier onze werkplaats/inpandige rommelhandel beginnen. De ruimte is groot zat, we wachten alleen de eerste regenbui even af om te kijken of het niet binnendruppelt. Je kijkt namelijk door de kieren en naden zo  de blauwe buitenlucht inJ

Wanneer je via de schuur met de deur naar binnen gaat kom je in de ontspanningsruimte terecht: hier staat een poolbiljart, tafeltennistafel en bovenal heel veel leuke dingen aan zowel de muur als aan de wand. Wanneer we de deur rechtdoor gaan komen we in het kachelhok terecht. We gaan naar links. Hier kom je in onze toekomstige ontbijt/eetzaal terecht waar officieel ook de hoofdentree is. We nemen de deur rechts en komen in de voormalige ontbijt/eetruimte wat wij ons toegeëigend hebben als woonkamer. Dit is een echt klassieke Franse ruimte. Balken, oude meuk aan de muur en bovenal met een hele grote schouw. In deze ruimte zitten ook weer 2 deuren. Rechtdoor is naar de keuken, helemaal rechtsachter naast de schouw is de deur weer richting stookhok en onze slaapkamer. Wanneer we in de keuken zijn aanbeland kunnen we ook daar nog met een deur naar buiten. De andere deur die daar aanwezig is kom je in de gang terecht waar ons toilet, douche en trappenhuis naar boven gesitueerd is. Als we de gang verder doorlopen komen we eerst nog een klein, kil bijkeukenhok tegen waar de wasmachine en droger staan. Tenslotte komen we via een omweg bij het kachelhok uit. Daarvoor zit de deur naar onze slaapkamer en achter onze slaapkamer hebben we nog een rommelkamer die op dit moment al behoorlijk vol staat met dozen die we nog moeten uitzoeken. Snel de deur weer achter ons dicht doen.

Zoals gezegd hebben we ook een inpandige trappenhuis wat op dit moment nog open is. Wij kunnen wanneer we beneden staan gasten zien lopen maar willen dit om deze reden nog wel gaan afsluiten om wat meer privacy over te houden. Het betere knutselwerk. Deurtje er in, aftimmeren beetje verven en viola. De Ferme kent al de gelukkige omstandigheid dat gasten buitenom met een trap haar eigen opgang kennen.
Boven hebben we dan vervolgens de gastenruimtes met elk een eigen douche en toilet. De kamers zijn allemaal erg Frans, prachtige behangsels op de muur en bedden van 140 bij 190. Lekker knus! Het uitzicht van de verschillende kamers is schilderachtig, de stilte oorverdovend. Gelukkig kraakt en piept het huis wel en heb je niet het gevoel dat je alleen bent, alles voor de sfeerbeleving. Die sfeer zie je overigens in alles terug. Wij houden wel van oude, massief houten dingen. Of dat nu in de vorm van een kast, tafel of balken zijn, dat is ons om het even. Het zorgt er echt voor dat je je wel een x-aantal jaar terug zal gaan in de tijd. En dan met Wi-fi.
Achter het huis heeft Pierre (de eigenaar van het pand) nog een grote schuur met daarin een tiental koeien. Ook zijn er nog twee Belgische knollen aanwezig welke heerlijk over de verschillende weilanden zich kunnen uitleven. Ook heeft maman Gabi tegenwoordig een medebewoner; een jonge poes Minet en intussen is deze al dikke maatjes met onze dikkerd Jip. Met Puk is dat nog wat lastiger, die vind het maar een eng ding. Meer dieren als bewoners zijn er niet. Wel zien we regelmatig in de landerijen om ons heen de herten staan, de groene spechten vliegen en zie je heel veel dassensporen. Meer in de bossen zijn sporen van vos en zwijnen te vinden. 2 weken geleden zagen we zelfs een wild zwijn de heuvels rondom het huis oversteken. En, en misschien is dat wel het meest fascinerend, hoor je s’avonds de uilen. Ook zagen we pas in het donker al een prachtige kerkuil op een paal zitten. Waarna al de naam van ‘onze eigen Freek Vonk’ werd genoemd. Wij vinden het prachtig!    

Jullie snappen natuurlijk, dat wanneer je bij ons op bezoek komt je feilloos de routebeschrijving door het huis kunt volgen en het een feest der herkenning zal zijn. Zo niet, dan neme men vanavond een goede fles rode wijn en zorgt dat ervoor dat je met fantasie ongetwijfeld een heel eind komt!