9. De vriendelijkheid van de Fransen

'Frankrijk is een mooi land maar het is jammer dat er Fransen wonen'. Een lekker ongefundeerde uitspraak die je in Nederland wel eens hoort vallen.
'Ze spreken geen Engels' of doen 'geen moeite voor je'. Tuurlijk, het zal ongetwijfeld wel eens voorkomen of gebeuren dat iemand deze ervaring heeft met een Fransman. Zoals ze dan in heel Frankrijk zeggen; het zal vast in Parijs zijn geweest want dat wordt niet gezien als Frankrijk :-). 

In al die jaren dat wij in Frankrijk op vakantie zijn geweest hebben wij nooit op deze manier negatieve ervaringen met Fransen te maken gehad. Altijd vriendelijk. Altijd behulpzaam. Alleen ze spreken geen Engels. Dat is natuurlijk wel iets compleet anders dan hiervoorgenoemde termen. 
Onze eerste maanden kunnen wij voornamelijk beschrijven als hectisch, onwennig en onbekend. Maar ten alle tijden zijn we overal vriendelijk begroet en geholpen en bovenal wanneer we alvast maar begonnen met Frans te praten dan wordt dat enorm gewaardeerd. 

Henriette spreekt gelukkig een aardig woordje Frans en kan al veel van de gangbare spreektaal verstaan en begrijpen. Eelco zit nog in fase van Jip & Janneke. Simpele woorden uitspreken of begrijpen lukt intussen aardig. Vakjargon en inhoudelijke termen zijn lastiger te begrijpen. Feitelijk is dat in Nederland natuurlijk ook al zo. Ga maar eens een contract van het een of ander lezen. De dikke van Dalen ligt er naast om sommige woorden te ontleden! De cultuurschok in de eerste maanden is echt wel groot geweest. Veel werkt anders of moet je op een andere manier aanvliegen dan dat we in Nederland gewent zijn geweest. We hebben in deze maanden regelmatig bij Franse bedrijven aan moeten kloppen en of vragen stellen. In een later verhaal zal ik nog eens terugkomen op hoe dingen dan vooral niet werken zoals het misschien logisch zou zijn..
Elk contact is prettig en neemt de Fransman de tijd om je aan te horen, te begrijpen of het je uit te leggen, i.i.g. hier op het platteland. Wanneer je uitlegt dat je nog niet zo goed Frans spreekt en wanneer je gesprekspartner langszaam praat het wel gaat lukken zegt elke Fransman: d'accord. Om vervolgens weer een spervuur van woorden op je af te vuren. De snelheid waarmee men spreekt is misschien nog wel moeilijker dan puur de woorden die gesproken worden. 
Maar bij de verzekeringsmaatschappijen, bank, buren, burgemeester, winkels, overal is er dezelfde vriendelijkheid.
We vielen zelfs van ons stokje dat er bij een bouwmarkt de dienstdoende medewerkster vlekkeloos overging in het engels om ons maar zo goed mogelijk van dienst te zijn. Een klein zijstapje: we merken dat vooral de oude garde vrijwel alleen maar Frans praat maar dat er heel langzaam in de jongere generaties wat meer engels wordt gesproken. Op zich is dit natuurlijk niet gek. Op de Franse lagere scholen wordt geleerd dat Frankrijk wel een belangrijk onderdeel van de wereldpolitiek is. Vanuit de middeleeuwen zijn er wereldwijd veel kolonies gesticht, oorlogen met andere landen gevoerd en zijn er vandaag de dag nog steeds enorm veel overzeese gebieden. Dit en de complete na-chronisatie van alle Engelse series en films dragen bij dat de 'Fransman' geen noodzaak heeft om Engels te leren (of uberhaupt een andere vreemde taal) wat ook volkomen begrijpelijk is. Het heeft ook wel iets chauvinistisch. Gewoon zo trots zijn op je land dat het zo diepgeworteld zit en geen aanleiding geeft dat op korte termijn te veranderen.  Kortom, wij voelen ons welkom, leren de taal sneller omdat je wel Frans spreken moet.. Zoals Cruijf ooit zei, elk nadeel heeft zijn voordeel!